Hondje weg doen?

[nielsefiets]

Hallo Minivrienden!

Vraag mij altijd af waarom mensen niet voordat ze een hond kopen nadenken i.p.v. achteraf.
Fulltime baan, kinderen, verhuizen naar een appartementje kom op jongens wakker worden!!!
Er zullen altijd veranderingen plaats vinden in jouw leven maar daar moet je dan maar een mouw
aanpassen of helemaal geen hond kopen.

Lees dit maar eens!

Hoe Kon Je?

Toen ik pup was, amuseerde ik je met mijn gekke streken en maakte ik je aan
het lachen. Je noemde mij je kind, en ondanks een aantal kapotgekauwde
schoenen en wat vermoorde kussentjes werd ik je beste vriend. Als ik "stout"
was, schudde je met je vinger naar me en vroeg je me "hoe kon je?", maar dan
gaf je weer toe en rolde je me op mijn rug om mijn buik te kriebelen.

Mijn zindelijkheidstraining duurde wat langer dan verwacht omdat je het
vreselijk druk had, maar daar hebben we allebei hard aan gewerkt. Ik weet nog
dat ik 's nachts mijn neus tegen je aanschurkte en dat ik naar je diepste
geheimen en dromen luisterde, en ik kon me geen beter leven voorstellen. We
maakten lange wandelingen en renden door het park, maakten ritjes in de auto,
stopten om een ijsje te kopen (ik kreeg alleen het hoorntje want "ijs is slecht
voor honden", zei je) en ik deed lange dutjes in de zon en wachtte tot je aan het
eind van de dag thuis zou komen.

Geleidelijk ging je meer tijd aan je werk en je carriere besteden, en meer tijd
aan het zoeken van een menselijke partner. Ik wachtte geduldig op je, troostte
je als je gekwetst of teleurgesteld was, gaf je nooit op je kop als je een
verkeerde beslissing nam en sprong vrolijk in het rond als je thuis kwam. En
toen werd je verliefd. Zij - inmiddels je vrouw - is geen "hondenmens". Toch
verwelkomde ik haar in het huishouden, probeerde haar genegenheid te geven
en gehoorzaamde haar. Ik was gelukkig omdat jij gelukkig was.

Toen kwamen de menselijke baby's en ik deelde in je opwinding. Ik was
gefascineerd door hun roze huidje, hoe ze roken, en ik wilde ze ook
bemoederen. Alleen maakten jij en zij je zorgen dat ik ze pijn zou doen, en ik
werd de meeste tijd naar een andere kamer verbannen, of naar de bench. Oh,
ik wilde zo graag van ze houden, maar ik werd een "gevangene van de liefde".

Toen ze groeiden, werd ik hun vriend. Ze hingen aan mijn vacht en trokken
zichzelf op wiebelige beentjes op, staken vingers in mijn ogen, onderzochten
mijn oren en gaven mij kusjes op de neus. Ik hield van ze en van hun aanraking
- jouw aanrakingen waren nu zo zeldzaam - en ik zou hen met mijn leven
hebben verdedigd als het nodig was geweest. Ik glipte stiekem in hun bedden
en luisterde naar hun zorgen en geheime dromen, en samen wachtten we op
het geluid van jouw auto op de oprit.

Er was een tijd dat, als anderen je vroegen of je een hond had, je een foto van
mij uit je portefeuille haalde en hen verhalen over mij vertelde. De afgelopen
jaren antwoordde je slechts "ja" en veranderde je van onderwerp. Ik was van
"jouw hond" verworden tot slechts "een hond", en iedere euro die je aan mij
besteedde werd er een teveel.

Nu heb je een carrièrekans in een andere stad, en jij en je gezin verhuizen naar
een appartement waar geen honden toegestaan zijn. Je hebt de juiste
beslissing genomen voor je "gezin", maar er was een tijd dat ik je enige
gezinslid was. Ik was blij opgewonden over de autorit, tot we bij het dierenasiel
stopten. Het rook naar honden en katten, naar angst, naar hopeloosheid. Je
vulde de paperassen in en zei "ik weet zeker dat jullie een goed tehuis voor
haar vinden". Zij haalden hun schouder op en keken je meewarig aan. Zij
kennen de harde werkelijkheid voor een hond van middelbare leeftijd, zelfs een
met "papieren".

Je moest de vingertjes van je zoon van mijn halsband lostornen terwijl hij
schreeuwde "Nee pappa! Laat ze niet mijn hond meenemen!" En ik maakte mij
zorgen om hem, en over wat je hem hiermee had bijgebracht over vriendschap
en trouw, liefde en verantwoordelijkheid, en over respect voor alle leven. Je gaf
me een afscheidsklopje op mijn hoofd, je vermeed mij in de ogen te kijken, en
weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen. Je moest nog een
deadline halen - en ik nu ook.

Na je vertrek zeiden de twee aardige dames dat je waarschijnlijk al maanden
wist dat je zou verhuizen en dat je geen poging had gedaan om een goed
tehuis voor me te vinden. Ze schudden het hoofd en zeiden "hoe kon je?"
Ze geven ons hier in het asiel zoveel aandacht als mogelijk is met hun drukke
bezigheden. Ze voeren ons natuurlijk, maar al dagen heb ik geen trek meer. In
het begin rende ik iedere keer als er iemand langskwam naar het hek, hopend
dat jij het was. Dat je van gedachten was veranderd. Dat dit allemaal slechts
een nare droom was. Of ik hoopte tenminste dat het iemand was die
medelijden met me had, die me zou redden. Toen ik me realiseerde dat ik niet
opkon tegen die met gekke fratsen aandacht vragende pupjes, die geen idee
hadden wat hen te wachten stond, trok ik me maar terug in het verste hoekje
van mijn kennel en wachtte af.

Ik hoorde haar voetstappen toen ze me kwam halen aan het eind van de dag,
en ik liep met haar terug de gang door naar een aparte kamer. Een gelukzalig
stille kamer. Ze plaatste me op de tafel en wreef over mijn oren en vertelde me
dat ik me geen zorgen moest maken. Mijn hart bonkte in afwachting van wat er
ging gebeuren, maar ook voelde ik een zekere opluchting. De "gevangene van
de liefde" was aan het einde van haar dagen gekomen. Omdat het mijn aard is,
had ik met haar te doen. De last die zij moet torsen is zwaar, dat weet ik zoals
ik ook altijd jouw stemmingen aanvoelde. Voorzichtig plaatste ze een tourniquet
om mijn voorpoot terwijl een traan over haar wang gleed. Ik likte haar hand op
dezelfde manier als ik altijd bij jou deed om je te troosten, al die jaren geleden.
Met grote vaardigheid liet ze de injectienaald in mijn ader glijden. Toen ik de
steek voelde en de koele vloeistof die zich door mijn lichaam verspreidde, ging
ik slaperig liggen, keek haar in de ogen en fluisterde "hoe kon je?"

Misschien begreep ze mijn hondentaal, want ze zei "het spijt me zo". Ze hield
me tegen zich aan en legde mij haastig uit dat het haar taak was ervoor te
zorgen dat ik naar een betere wereld ging, waar ik niet genegeerd, mishandeld
of verlaten kon worden of voor mezelf moest zorgen - een plaats van licht en
liefde, zo verschillend van dit aardse bestaan. Met het laatste beetje energie
dat ik nog had, probeerde ik haar met een laatste kwispel te vertellen dat mijn
"hoe kon je?" niet tegen haar gericht was. Ik dacht aan jou, lieve baas. Ik zal
altijd aan je denken en altijd op je wachten.

Moge iedereen in je leven je zoveel trouw betonen.

Als de tranen je in de ogen stonden bij het lezen van "Hoe kon je?", zoals bij mij toen ik het
schreef, komt dat doordat het een samenstelling is van de verhalen van miljoenen dieren die
ieder jaar in asiels over de hele wereld sterven. Iedereen mag het verhaal verspreiden voor nietcommerciële
doeleinden, zolang de auteur wordt vermeld.

Door Jim Willis, 2001

[florisvandam]

ja wat zullen we hier nou op zeggen Niels.
Denk dat diegene die z'n bulletje heeft verkocht er toch goed over nagedacht heeft om er een te kopen, maar door samenloop van omstandigheden z'n hond heeft moeten wegdoen.
Ik ben al 4 jaar aan het plannen en krijg nu eindelijk een puppie (Franse Bull) in januari en heb geluk dat mijn vader niet zo moeilijk is.

g.
floris

[nielsefiets]

Je hoeft er niets over te zeggen zolang je er maar bij stilstaat.

Gr Niels

[pje en daan]

hoihoi

ik heb de tekst niet gelezen.
maar ik wilde wel ff het mijne kwijt.

aller eerst vind ik het (netjes gezegt) niet netjes dat je een mede forumer aanvalt op het moeten weg doen van zn hond.

wij wonen op een appartement van 75 m2 en hebben hier 4 honden gehouden.
dat ging prima..
wel worden ze ..nu nog met zn tweeen 4x per dag en soms wel 6x per dag uitgelaten
maar ze zittten al van pup af aan alleen overdag.
ze hebben het heel goed bij ons..ook al zitten ze vaak alleen..zeker 1 keer per maand offeren we een heel weekend op aan de honden.

ik vind dat je goed moet zijn voor je beesten..en als je door omstandigheden niet meer goed voor een beest kan zorgen je een goed thuis voor hem moet zoeken.
wij hebben een papagai gehad en die zat te vereenzamen..na 26 jaar in de familie hebben we nood gedwongen een ander huisje moeten zoeken..en nu heeft hij het beter dan ooit.

zo en dat wilde ik ff kwijt..

groetjes
pjé

[iDarkDesign]

Ach flauwe kul. Een hond is een hond.

iDD...... heeft een hekel aan alles wat blaft.

[nielsefiets]

Hoi,

val niemand aan maar wil gewoon iets duidelijk maken.
Ja en ik weet dat het allemaal vervelend klinkt maar het voelt ook
erg vervelend voor een hond.
We kunnen het ook niet altijd met elkaar eens zijn toch?
De Franse Bull die hier verkocht is was nog een pup die
nog een heel leven voor zich heeft om aan iemand te wennen.
Het is dus een voorbeeld van een verkeerde reden om een hond weg te doen. (in mijn ogen dan he)
Ik maak mij vaak druk over dit onderwerp omdat in deze
maatschappij alles zo makkelijk gaat.
101 Dalmatiers draait in de bioscoop?
We willen allemaal een gevlekte hond!!!
Dat het niet in ons leven gaat passen daar komen we later wel achter
want we moeten hem gewoon hebben!

Hondje kopen is bijna net zo makkelijk als een hond weer weg
doen lijkt wel.

Kijk eens op www.veilingkijker.nl en zoek dan is naar:
moet weg hond

Snap best dat er dieren zijn die weg moeten maar dan wel door
ECHTE omstandigheden en niet omdat het nu niet meer uit komt.
Het is een wezen dat gigantisch veel van jou gaat houden in zijn
of haar leven, probeer daar gewoon op de beste manier
rekening mee te houden.

Ps: heb het niet over papagaaien.

[pje en daan]

Ps: heb het niet over papagaaien.

voor sommigemensen is een papagaai niet zo iets als voor een ander een hond.

papagaaien praten en dat maakt het net een mens..

vor ons zijn onze honden onze kindjes ..we hebben geen kinderen vandaar..

snap je reactie wel..maar ja vind het niet zo tof om dan de franse bull te nemen ..op het forum waar deze mensen ook erg actief zijn

pjé

[iDarkDesign]

als je het toch over papegaaien gaat hebben. We hebben er hier 3 in de straat. En we zijn er allemaal erg aan gehecht. Ze staan de hele zomer buiten lekker te genieten van de frisse lucht, wel onder een afdakje. En dan komt er zo'n flut* en die begint direct die kooi aan te vallen. Ze mogen dat beest echt afmaken van mij!

zo. oh en ik ben ook voor abortus. Om nog "zo'n" onderwerp aan te snijden.

iDD

[nielsefiets]

Heb er ook geen dingen bij verzonnen maar heb alleen de informatie
gebruikt die ook in de advertentie staat!

Lijkt mij geen probleem aangezien het al op het forum staat
maar zal het eerste deel weghalen want nu gaat hier alle aandacht naartoe en dat is zeker niet mijn bedoeling!

[pje en daan]

beste idd
je hebt recht op je eigen mening maar ik vind wel dat je moet opletten dat je geen andere mensen gaat kwetsen
met oh ja ik ben ook voor abortus.. ik ben tegen abortus behalve er als bijzondere omstandigheden zijn,
maar ik zal iemand die wel een abortus heeft gehad daar ook niet op aanvallen.

abortus is en zal ook altijd een discussie punt blijven in de maatschappij, maar om het hier zo op het forum te smijten vind ik niet kunnen. als je het daarover wil hebben zoek dan een forum daarover op, en niet op dit forum.
snap je bedoeling hiervan echt niet.


ja gaat nu mensen kwetsen met dit soort uitspraken bv mensen die geen kinderen kunnen krijgen of een kindje hebben verloren. ik weet zelf uit ervaring dat dit het ergste is wat je kan overkomen dus ik weet waar ik over praat.

piedro's antwoord was meer dat je niet zomaar iemand moet veroordelen ,vaak zit er een goede reden achter..

danielle

[kwiebje]

wat voor hond bied jij aan niels?
daarvoor is dit gedeelte van het forum bedoeld

[Colmena]

Wat een gezelligheid hier zeg
Kunnen we het niet gewoon bij onze mini's houden?

Dit forum loopt volgens mij een beetje uit de hand. NIET LEUK

[pje en daan]

mee eens..

ene nielsfiets..lijkt me een strakplan..

groetjes
pjé

[nielsefiets]

Ik heb het niet over abortus hoor!!!!!! HALLO!!!!!!

[iDarkDesign]

abortus is en zal ook altijd een discussie punt blijven in de maatschappij,...

EXACTLY! Dat gedoe met die hond ook! precies zo'n punt!

snap je bedoeling hiervan echt niet.

Eigenlijk dus wel, je slaat de spijker op zijn kop. Het zijn van die discussies waar je nooit uit komt. Laat iedereen lekker zijn eigen beslissing nemen. Of het nou over honden gaat, over kinderen. Geaardheid, rassenhaat, whatever, laat iedereen lekker zijn ding doen.

Er gaan ook van die getypte verhalen uit de personificatie van een mug in de rondte. Prima voor op muggenliefde fora. Maar val je leden er niet mee lastig.

iDD