MINI op World Press foto 2006

[FunkyRAT]

hmm.. ik vind het opmerkelijkste dat ze met zn 5'en in een MINI cabrio zitten... nog meer tegenstrijdigheden in de foto te zien?

[wally]

dat ze met zn 5'en in een MINI cabrio zitten...

Volgens mij zitten er zelfs 6 in de wagen. Twee vooraan en 4 op de achterbank.
Als ik goed kijk zie ik een arm teveel .....

[Arjan]

Het verhaal achter de foto:

Libanese 'oorlogstoeristen'
DE MORGEN

'Een heel interessante foto. Alleen jammer dat hij niet klopt'

Libanese 'oorlogstoeristen' vertellen verhaal achter World Press
Photo

De foto is de wereld rondgegaan: rijke Libanese christenen doen aan
oorlogstoerisme in de door Israël gebombardeerde buitenwijken van
Beiroet! Maar de jongeren op de foto die vorige week de World Press
Photo won, vertellen een heel ander verhaal. Ze zijn bijna allemaal
uit de buurt en ze kwamen die dag kijken of hun huizen nog overeind
stonden.

DOOR GERT VAN LANGENDONCK IN BEIROET

BEIROET l De 'rode sportwagen' op de foto was in feite een Mini
Cooper die de hele oorlog had dienstgedaan om mensen te evacueren uit
de sjiitische buitenwijken van Beiroet. 'Ik was bezorgd dat het open
dak een slechte indruk zou maken. Maar we wilden een goed idee
krijgen van wat er met onze wijk was gebeurd.'

Voor Spencer Platt, een Amerikaanse fotograaf die voor het agentschap
Getty werkt, was 15 augustus een hectische dag. Het was de tweede dag
van het staakt-het-vuren na de 33-daagse oorlog van Israël tegen
Libanon. De dahiye, de zuidelijke buitenwijken van Beiroet waar de
sjiitische verzetsbeweging Hezbollah de plak zwaait, was met de grond
gelijkgemaakt. Van overal kwamen de Libanezen - sjiieten, soennieten
en christenen - ernaar afgezakt. Sommigen om de schade aan hun huizen
te inspecteren, anderen uit nieuwsgierigheid. "Ik stond net op het
punt terug te keren naar mijn hotel toen ik plots in mijn ooghoek een
rode auto zag", zegt Platt aan de telefoon vanuit New York. "Ik heb
vier of vijf keer afgedrukt, maar er was slechts één bruikbaar beeld
bij. Ik heb het opgestuurd samen met een 25-tal andere foto's die ik
die dag had gemaakt."

Hij had er geen idee van dat de foto een icoon zou worden, het beeld
dat de oorlog in Libanon zou definiëren. "Ik vond het een goede foto.
Dit is ook Libanon. Het is belangrijk om de clichébeelden van de
vluchtelingen te maken, want dat is de realiteit van de oorlog. Maar
er is ook een andere kant van Libanon, the fabulous side."

Daklozen oppikken

Jade, Bissan en Tamara Maroun, Liliane Nacouzi en Noor Nasser voelden
zich echter helemaal niet fabulous die dag. Ze zitten samen in het
appartement van Bissans verloofde Wissam Awad in de christelijke wijk
Achrafieh. Tamara, de blondine in de foto, is de enige die er niet
bij is. Wel van de partij is Lana El Khalil (25), de eigenares van de
rode sportauto. Nu ja: het is eigenlijk een oranje Mini Cooper. En ze
willen dat de wereld een aantal dingen weet over de foto.

"Zie je die sticker op het dashboard?", zegt El Khalil. "Dat is een
sticker van samidoun, een vrijwilligersorganisatie die tijdens de
oorlog werd opgericht om de slachtoffers te helpen." El Khalil was
lid van een groep linkse activisten die een sit-in hielden voor de
Palestijnse zaak toen de oorlog begon. "Toen de eerste bommen vielen,
zijn we onmiddellijk hulp beginnen te verlenen. Ik heb mijn
appartement in Hamra afgestaan aan vluchtelingen uit het zuiden en
ben bij mijn ouders gaan wonen. In de eerste dagen reed ik rond in de
dahiye om dakloze mensen op te pikken en ze naar opvangcentra te
brengen. Later heb ik noodhulp heen en weer gereden naar de mensen
die waren achtergebleven in de dahiye."

Dat alles met de oranje Mini Cooper die het symbool zou worden van de
harteloosheid van de fabulous people van Libanon. De anderen zijn
allemaal afkomstig uit de zuidelijke buitenwijken van Beiroet: vier
uit de dahiye, eentje uit de belendende wijk Shiya. Noor is de enige
moslim in het gezelschap, de anderen zijn christenen. Dat hoeft niet
te verwonderen: Haret Hreik, het hart van de dahiye, was
oorspronkelijk een christelijke wijk. Jade, de jongen die de auto
bestuurt, geeft toe dat hij even heeft nagedacht of het wel een goed
idee was om het dak open te gooien. "Ik was bezorgd dat het een
slechte indruk zou maken. Maar we waren met vijf, het was warm en we
wilden allemaal een goed idee krijgen van wat er met onze wijk was
gebeurd."

Modieuze zonnebrillen

Ze hadden elkaar leren kennen in een hotel in Hamra waar ze onderdak
hadden gezocht toen ze hun huizen in de dahiye moesten ontvluchten.
Daar hadden ze Lana El Khalil ontmoet, die hen haar auto had
geleend." En de sexy kleren, de modieuze zonnebrillen? "Sorry, maar
wij zijn Libanezen en wij zien er graag goed uit. Op elke andere dag
waren we onopgemerkt gebleven. Het is het contrast met de verwoesting
op de achtergrond dat tot het misverstand heeft geleid."

"Je moet begrijpen", zegt El Khalil, "dat glamoureus zijn iets heel
belangrijks is in Libanon. Het overstijgt het klassenverschil. Het is
niet omdat je niet rijk bent dat je er niet glamoureus wilt uitzien."
Niemand in deze foto, benadrukt Bissan Maroun, komt uit de
bourgeoisie. "Kijk naar onze gelaatsuitdrukkingen: we zijn ons echt
niet aan het amuseren, we zijn ontsteld over de verwoesting van onze
wijk."

Ze spreken niet tegen dat er oorlogstoerisme geweest is in Libanon,
of dat het beeld van rijke christenen in de dahiye iets zegt over de
Libanese samenleving. "Je moet begrijpen dat wij Libanezen niet voor
het eerst een oorlog meemaken. Er is een overlevingsinstinct dat
geactiveerd wordt. Ik ben zelf ook een weekend naar Faraya geweest
(een skioord in de bergen, GVL) en ik was ook gechoqueerd door wat ik
daar heb gezien. Maar iedereen reageert anders op de oorlog. Ik heb
mij in de hulpverlening gestort, anderen vertrokken naar la-la-land
en hebben de hele oorlog gepartyd. Nee, het is een heel interessant
beeld. Het is alleen jammer dat het niet klopt."

En er is iets anders aan de hand met de manier waarop de wereld naar
Libanon kijkt, zeggen ze. Jade vertelt over een andere foto, die van
een man die naar de radio luistert voor zijn verwoest huis. Volgens
hem had dat de World Press Photo moeten worden. El Khalil: "Dit beeld
versterkt het beeld in het Westen dat oorlog alleen slachtoffers
maakt onder mensen met wie zij zich niet kunnen identificeren."

Wissam, Bissans verloofde, gaat nog een stap verder. "Als ze de foto
van het dode jongetje na een bombardement in Qana hadden gekozen voor
de World Press Photo, dan was dat slecht geweest voor Israël. Deze
foto schaadt Israël niet. Wat ze zegt is dat de christenen, de mensen
die op jullie lijken, allemaal tegen Hezbollah zijn. En dat is gewoon
niet waar."

Fotograaf Spencer Platt had het allemaal niet zo bedoeld toen hij
afdrukte op de rode auto. Hij had er gisteren nog geen idee van wie
de mensen op zijn foto waren. "Ik ben een agentschapfotograaf. Ik ben
het niet gewoon om prijzen te krijgen. Het is nooit mijn bedoeling
geweest om een oordeel te vellen over die mensen. Ik heb echt geen
politiek statement willen maken."

[Pretty Cooper]

Interessant stukje, Arjan.